معیار های زیبایی در جهان و در طول تاریخ

چند وقت پیش در خبری اعلام شد که پزشکان مرکز جراحی پلاستیک لندن، پرتره ای از یک زن ایده آل ساخته اند و برای درست کردن این پرتره از فناوری رایانه ای استفاده کرده اند.

پیشتر هم اعلام کرده بودند که چهره «امبرهرد » مدل و بازیگر سینمای هالیوود زیباترین چهره دنیاست، چرا که 91.85 درصد با چهره یک زن ایده آل تطابق دارد.

در واقع یک الگوی زیبایی چهره با معیارهایی مشخص شده، به دنیا معرفی شد. البته این معیارهای زیبایی چندان هم تازگی ندارد چرا که گویا مدت هاست هیکل باربی وار و بینی قلمی و سربالا در ذهن همه ما از معیارهای زیبایی به شمار می آید و مصداق آن هم بینی های چسب زده شده، صورت هایی با آرایش های سنگین و چهره های مصنوعی است که در جامعه می بینیم و انگار هر چه می گذرد روند آن شدت می یابد.

این خبرها کنجکاوی ما را برانگیخت تا ببینیم معیارهای زیبایی در طول تاریخ و گذر زمان در جوامع مختلف چگونه بوده است و چرا الهه های زیبایی در گذشته این قدر با دوره کنونی تفاوت دارند تا جایی که حتی برخی از ویژگی های ظاهری شان خنده دار به نظر می رسد!

اگر شما هم هر بار به آلبوم های قدیمی نگاه می کنید ظاهرتان را ضایع می دانید و فکر می کنید الان خوش تیپ هستید اما نگرانید شاید چند سال دیگر همین حس را نسبت به ظاهر امروزتان داشته باشید، با ما همراه باشید.

دانستن این که معیارهای زیبایی در دیگر نقاط جهان در طول تاریخ چه بوده است، شاید نسبی بودن زیبایی را بیش از پیش قوت ببخشد. از گذشته تا به امروز زیبایی و آرایش بخش مهمی از زندگی زنان را تشکیل می‌دهد، اما آیا معیار زیبایی زنان در گذشته با آنچه امروز زیبایی نامیده می‌شود، یکی بوده است؟ خیر.

در واقع برخی از معیار‌هایی که در گذشته برای زیبایی زنان در نظر می‌گرفتند آنقدر امروزه عجیب به نظر می‌رسد که باور کردنش سخت است. اگر دوست دارید که با معیار‌های زیبایی زنان و آنچه مردان را سال‌ها قبل مجذوب می‌کرد آشنا شوید.

مطلب مرتبط: ورود فرهنگ آرایش به ایران

مصر دوران باستان

اگر سریال «یوسف پیامبر » را دیده باشید، کمابیش با معیارهای زیبایی آن دوران آشنا هستید. در مصر باستان معیارهایی مانند صورت کاملا کشیده، چشمان تیره و کشیده معیار اصلی زیبایی بود.

موها نیز نقش مهمی داشت. این مدل مو طوری طراحی شده که چهره را مانند یک پرده در بر بگیرد و باعث نمایان شدن بیشتر اجزای صورت شود.

این مدل در بین آرایشگرها به مدل موی مصری معروف است. زیورآلات زیادی که روی موها نصب می شد نیز بسیار مهم بود.

یونان و روم باستان

یونانی ها روی زیبایی بسیار حساس بودند و آن را با معادلات پیچیده ریاضی محاسبه می‌کردند و فرمولهای خاص خود را داشتند! چشمان بزرگ، دهان کوچک، مدل بینی که اکنون با نام بینی کلاسیک یونانی شناخته می شود و پیشانی بلند از ویژگی های یک چهره زیبا بود.

بدن توپر، پاهای کوتاه و دور کمر بزرگ از دیگر معیارهای زیبایی محسوب می شد. نکته جالب اینکه در این دوران زنان باید بیشتر بدنی مردانه می داشتند؛ بنابراین بالا تنه مردانه مزیت بزرگی بود! موی بلوند نیز بزرگترین معیار زیبایی محسوب می شد.

ژاپن باستان

در ژاپن باستان پوست بسیار سفید، لب پایینی بزرگتر، صورت تاتو شده، موهای مشکی بسیار بلند (گاهی به طول هفت متر!)، چشمان تنگ، بینی کوچک و گونه های برجسته و حلقه های برنزی دور گردن از معیارهای زیبایی محسوب می شد. البته در ژاپن باستان قدرت بیشتر از زیبایی مهم بود.

چین باستان

در چین باستان صورت گرد، پیشانی بلند، ابروان پهن و چشمان بادامی معیار زیبایی بود. داشتن اندامی بسیار لاغر مهم بود و از این بابت چین در دوران باستان یک استثناست!

قرن 15

شاید الان خنده دار به نظر برسد اما پیشانی بسیار بلند در دوران رنسانس اصلی ترین معیار زیبایی و کندن موها رایج ترین روش رسیدن به آن بود.

پوست روشن نیز به عنوان یکی از قدیمی ترین نشانه های زیبایی و پاکی اهمیت خود را در این دوران از دست داد ولی در عوض گونه های سرخ که در قرون وسطی نشانه کفر و گناه بود دوباره باب شد.

موی بلوند دوباره به صدر معیارهای زیبایی برگشت و آن قدر مهم شد که زن و مرد موهایشان را با استفاده از نوعی رنگ که از پوست پیاز درست می شد، به این رنگ درمی آوردند.

قرن 16 و 17

پس از اینکه فرانسیس اول، پادشاه فرانسه به طور اتفاقی موهایش را با مشعل سوزاند، مدل مو، ریش و سبیل کوتاه مد شد.

در انگلستان نیز زنان برای شباهت پیدا کردن به ملکه الیزابت که موهایی قرمز و پوستی روشن داشت، موها و پوستشان را به این رنگ ها در می آوردند.

استفاده از کلاه گیس های قرمز نیز خیلی محبوب شد. برای سفید کردن پوست نیز از سرب سفید استفاده می شد که ماده ای سمی و خطرناک است.

گونه های برجسته و قرمز نیز مهم بود اما مچ پای ضخیم اوج زیبایی محسوب می شد. مو اصلیترین معیار زیبایی در مردان و زنان قرن هجدهمی است.

مردان ثروتمند علاوه بر آرایش کردن از کلاه گیس های سفید با پشت موهایی بلند که به انتهای آن یک پاپیون مشکی نصب شده بود، استفاده می کردند.

زنان هم از کلاه گیس های بسیار بلند و بزرگ استفاده می کردند. روی این کلاه گیس ها زینت آلاتی مانند پر، نوارهای رنگی، جواهرآلات و… نصب می شد. البته در اواخر قرن 18 در اعتراض به این همه تشریفات بی مورد مدل موی آزاد، پف داده شده و بی نظم مُد و آرایش کردن مردها نیز متوقف شد.

قرن 20

در دهه 1920 بدن بسیار لاغر، موهای کوتاه ولی مجعد معیارهای اصلی زیبایی بود. در دهه 1930 تا 1940 میلادی موهای بلند و اندام توپر دوباره به معیار های زیبایی تبدیل شد و در دهه 1950 آرایش افراطی چشم ها ملاک زیبایی بود.

دهه 1960 دو معیار زیبایی در صدر بود؛ قد 1/67 متر و وزن 48 کیلوگرم. این دهه پایان اهمیت زیبایی طبیعی و شروع زیبایی به دست آمده از راه جراحی های زیبایی بود.

قرن 21

درهیچ قرنی به اندازه قرن حاضر معیارهای زیبایی متغیر نبوده است. قرن 21 دوره گسترش جراحی های زیبایی، تناسب اندام و تمایل به دستیابی به بهترین ظاهر است.

عمل هایی مانند لیپوساکشن، لیپولیزر، لیفتینگ پوست صورت، گردن و بدن، جراحی زیبایی پلک ها، تغییر شکل فک، تزریق بوتاکس و پروتز گونه، لب و… این قرن را به یکی از پیچیده ترین دوران از نظر معیارهای زیبایی تبدیل کرده است.